(20-06-2020) Heerlijk het hoofd leeg wandelen

Zaterdag 20 juni 2020 spreken Jet en ik eindelijk af om weer te wandelen. Het is voor ons beide een erg drukke tijd momenteel en dan is er niets fijner als even je hoofd leeg laten lopen tijdens een geweldige wandeling.

Het is een geweldige dag met goed wandelweer. We wandelen vandaag vanaf Steendam en we zien wel hoe ver we komen.

Om 9.30 uur vertrekken we met de auto vanuit Kolham onderweg naar de parkeerplaats bij het Schildmeer. Het is natuurlijk maar een klein stukje en al voor 10.00 uur kunnen we starten met wandelen. Helaas is Jet haar telefoon bij ons thuis vergeten, dus zal ze vandaag niet digitaal kunnen stempelen. Als we het strand bij het Schildmeer oplopen is het er nog heerlijk rustig.

Al kletsend lopen we langs de camping en langs de jachthaventjes die hier zijn. Al vaak aan het Schildmeer geweest maar eigenlijk nog nooit echt vanaf deze kant bekeken, Wel leuk om ook eens te zien. Al snel verlaten we het terrein van de camping en lopen we op een rustig schelpenpad langs het schildmeer. Het is hier prachtig en vooral ook mooi om te zien hoe de wilde bloemen in bloei staan.  Het loopt erg lekker vandaag en alles gaat goed. We denken even verkeerd gelopen te zijn en nemen eerst even pauze om een broodje te eten bij de Haansvaart. De Haansvaart werd vroeger ook we de Haan's genoemd. Het is een kanaal dat vanaf het Schildmeer naar het zuiden loopt, Tussen het kanaal en het meer ligt de Haanssluis. De sluis werd samen met de Haansvaart tussen 1866 en 1867 aangelegd door Hendrik de Haan om vruchtbare wierdegrond door de Schildjerpolder te vervoeren naar de landbouwgronden bij zijn boerderij ten zuiden van Hellum en arm zand vanaf zijn landerijen terug door de sluis. De zoon van Hendrik, Johannes de Haan herbouwde de sluis in 1909, waarbij hij waarschijnlijk materiaal van de oude sluis gebruikte. Na de tweede wereldoorlog raakten vaart en sluis in onbruik. Nadat in de jaren 1970 het laatste schip de sluis passeerde werd de sluis in 1974 door de provincie buiten gebruik gesteld en verviel vervolgens langzamerhand. In 2010 werd de sluis weer gerestaureerd. De sluis is nu nog toegankelijk voor lichtere boten als platbodems en kano's.

Na de pauze lopen we een heel klein stukje terug en vinden we al gauw weer het goede pad. Het loopt hier prachtig landelijk en er zijn geen andere gebruikers van het pad. Als we even stil blijven staan luisteren hoor je enkel de geluiden van de natuur om je heen. Dit is echt prachtig, wat een rust. De bloemen bloeien, de vogels fluiten het mooiste lied en de bijtjes vlinders en hommels genieten van alle mooie bloemen, wij genieten van alles om ons heen.

Vanuit het natuurgebied komen we op de Heerenhuizenweg. Een lange weg die in de richting van het Schildmeer loopt en waar ook auto's rijden,het zijn er gelukkig niet zo heel veel. We slaan af bij de Uiterburenweg waar we steeds dichterbij weer een stempelpost komen. Minicamping Wildemansheerd komt in zicht, Als we het terrein op willen lopen spreekt de eigenaresse ons aan. Ze zegt dat ze nog niet geopend zijn. We vragen of we nog wel een stempel kunnen krijgen bij haar voor op de stempelkaart, Ze gaat gelijk voor ons op zoek naar de stempel en als ze terugkomt met de stempel krijgen we allebei een vette stempel van haar. Ze bied ons aan nog even de waterflessen te komen vullen en even van het toilet gebruik te maken, Dit slaan we natuurlijk niet af! Het is een hele gemoedelijke knusse minicamping hier, We krijgen beide nog een folder mee van de camping voor we weer weggaan.

Na ons bezoek aan minicamping Wildemansheerd lopen we door het uiterste puntje van Schildwolde richting het Dannemeergebied. Dit is inmiddels een prachtig gebied waar ik nog wel gewandeld heb voordat de aanleg af was en er nog geen water stond, Het blijft een geweldig mooi gebied waar allerlei soorten vogels erg graag verblijven. Tussen 2010 en 2014 is het meer en veenmoeras aangelegd in het diepste deel van de provincie. Het maaiveld ligt hier op 1,5 meter onder NAP. In het Dannemeer ligt een knuppelpad (vlonderplankenpad) waar je overheen kan lopen. In het midden hiervan is een eilandje met een bankje waar we weer even pauze nemen. Hier ligt ook weer een stempel voor op onze stempelkaart. Helaas ligt alleen de stempel er nog maar is het stempelkussen verdwenen. We moeten dus nog maar een keer terug met een stempelkussen. De wolken in de lucht zijn dreigend te noemen en al snel vallen er wat druppels regen uit, gelukkig blijft het hierbij. We lopen verder want mocht het gaan plenzen of onweren zit je liever niet op de plek waar wij op dat moment zitten. Gelukkig al voor we het knuppelpad af zijn is de grootste dreiging al weer voorbij.

Als we weer vaste grond onder onze voeten hebben zien we een jong vogeltje op het pad hippen. Het vogeltje lijkt niet te kunnen vliegen en we proberen dichterbij te komen om te kijken of hem wat mankeert. Een volwassen vogel probeert hem af en toe het hoge gras weer in te jagen maar het vogeltje blijft over het pad voor ons uit huppen en pogingen te ondernemen om te vliegen. Het lukt hem niet en als snel kunnen we het vogeltje inhalen. Hij lijkt niet gewond dus we besluiten dat we hem het hoge gras in laten gaan om zich te verstoppen voor een eventueel overvliegende roofvogel. We laten het vogeltje verder voor wat het is en vervolgen ons pad midden door de natuur. 

 We passeren de Slochtermeenteweg en ook hier is het prachtig aangelegd en we zijn trots dat ons Midden-Groningen zo ontzettend mooi is geworden. Zodra we het natuurgebied uitlopen en op een fietspad verder moeten zijn we inmiddels bij het Slochterdiep. We komen ook door het plaatsje Denemarken. Iedere keer is het weer grappig om deze plaatsnamen tegen te komen. Zodra we bij het huis zijn gekomen met de vele “zendmasten” in de tuin slaan we een klein stukje de Hooilandseweg in voor we vanaf de Hooilandse weg een natuurgebied ingaan nemen we nog even pauze. 

 Het begint nu toch wel wat zwaarder te worden voor onze benen en voeten en we besluiten alleen nog het natuurgebied door te gaan en er dan mee te stoppen voor deze keer.  

In dit natuurgebied zijn erg mooie brede graspaden, ook dit gebied ken ik al van het begin van aanleg af aan en ook hier is het steeds mooier aan het worden. Ook hier zou bij een bankje een stempel moeten liggen, helaas treffen we hier enkel een leeg kastje aan, toch best jammer. We moeten een brede sloot volgen alleen hier zijn de graspaden helaas erg smal. Dat zou op zich nog niet eens zo erg zijn als er geen 1,5 meter hoge brandnetels langs beide zijden stonden. Ik heb een korte broek aan dus dit wordt nog wel een dingetje. We lopen snel met de armen omhoog door het brandnetel pad en ik voel hoe mijn benen beginnen te prikken. Verstand op nul en gewoon doorgaan is de enige optie. Zolang je van de brandnetelplekken afblijft is de jeuk ook zo weer weg maar we zijn blij als we van dit pad af zijn! Als we de Slochter Ae oplopen is het tijd om Ramon te bellen met de locatie waar hij ons met de auto kan oppikken. Als we in de auto zitten is gelukkig de ergste brand wel verdwenen. Het was een mooie etappe en het Pronkjewailpad valt me tot nog toe absoluut niet tegen, geweldig leuk om zo in je “achtertuin” te kunnen wandelen. 

We gaan snel weer! 

Van Steendam naar Woudbloem 20-06-2020